1966 yılı Ağustos ayının sonlarıydı. Devlet Konservatuarı tiyatro yüksek bölüm öğrencisiydim. Büyük Tiyatroda temsil edilen "Gök Taşı" adlı bir oyunla İzmir Furarında temsiller vermek üzere İzmir'e gitmiştik. Oyun İsviçreli "Dürennmat" adında çağdaş bir yazarındı. Özdemir Nutku Türkçeye çevirmiş, oyunu Şahap Akalın yönetmişti. Dekor ve kostümü Refik Eren ile Hale Eren yapmışlardı. İlginç bir kadrosu vardı oyunun:Tekin Akmansoy oyunun ana karekterini oynuyordu. Muammer Esi, Nurşen Girginkoç gibi tanınmış oyuncuların yanı sıra erkek oyuncuların çoğu o sırada "Yedeksubay Öğretmendiler.". Erol Amaç,Ejder Akışık,Zafer Ergin,Baykal Saran, Aktan Ünalp, Ankara'nın kenar semtlerindeki ilk okullarda öğretmenlik yapıyorlardı askelik bedeli. 27 mayıs ihtilali sonrası lise mevzunlarına böyle bir geçici hak tanınmıştı. Bu yarı asker oyuncuların dışında, oyunda Muzaffer Gökmen, Fikret Ergin, Erhan Ülkü, Tülay Artuk ve Gülseren Morgan da görevliydi. Öğrenci olarak bir ben vardım.
İzmir'e ikinci defa gidişimdi bu. 1964 yılında İstanbuldaki Arena Tiyatrosu ile Fuara turne yapmıştık. İkisi de İzmir'in sıcaktan bunaldığı aylara rastgelmişti. Dayanılır gibi değildi sıcaklar.
O yıllarda Efes Oteli yeni açılmış, kalburüstü bir kuruluştu. Bizler "Anba Oteli"inde ikişerli kalıyorduk. Benim oda arkadaşım Baykal Saran idi. Efes oteli bizlere yüzme havuzu içinserbest giriş kartıvermişti. Bu dünyalara bedel bir şeydi. O yılların en güzel havuzuydu Efes. Akvaryumluydu. Büyük akvaryumun önü Ameikan bardı. Havuzda yüzenler izleniyordu kafa çekerken. Ama bizlerin orada oturması maddeten imkansızdı. Bir kadeh içki parasıyla biz iki gün karnımızı pek ala doyurabiliyorduk. Havuza davet edilmemizin nedeni o günlerde televizyon olmadığı için radyoda olanpopülerliğimizdi. 50 milyonluk Türkiye bir tek radyo dinleyebiliyordu. Orada da bizim seslerimiz vardı. Erol Amaç ile Ejder Akışık karın doyuma konusunda becerikli organizatörlerdi. İkinci Kordondaki açıkhava köftecileri ile pazarlık ediliyor, kırık dökük masalarda çay bardakları ile rakı içiliyordu. Köfteciden kalktıktan sonra İzmir'in ünlü bar ve pavyonlarını gezmeye başlıyorduk. Ama paramız olmadığı için hiç bir pavyon bizi masalarına oturtamıyordu. "Arkadaşlara baktık", deyip çıkıyorduk yedi tane sap herif. İzmir pavyonlarının kızları çok güzeldiler. Zaten ya Yeşilçam'da artist oluyorlardı, ya da İzmir Kordonda konsimatrist. Fuar zamanı üzümü, inciri, zeytini satan Egel beyleri elli liralık
banknotlarla kızların sigaralarını yakıyorlardı.
Biz de "Gök Taşı" temsillerinde oyun gereği İsviçre Kronlarını bir sobada deste deste yakıp, bir ressamın kaldığı soğuk çatı katını ısıtıyorduk. Bir gece temsilden sonra Devlet Tiyatroları adına aksesuar olarak bastırılmış banknotlardan birer deste cebimize koyup kızlarında gözümüzün kaldığı Numune pavyona gittik. Bir masaya yedi sap herif kurulup iki şişe tekel birası ısmarladık. Çünkü üçüncü şişe biraya paramız çıkışmayabilirdi. Ama bu arada deste deste matbaa banknotlarını masaya atıp, "hesabı sen göreceksin, ben göreceğim" tatavası yapıyorduk. Pavyonun loş ışıkları her şeye müsaitti. Para oyununu iyice azıtıp bir deste parasına, paranın seri numarası tek mi çift mi oynamaya başladık. Pavyondaki garsonaların kızların gözü bizim masadaydı. Lavobaya gidip geldikçe pantolonlarımızın arka ceplerinden banknotlar sarkıyordu. Bir yandan şerefimizle iki şişe tekel birasına talim ediyorduk. Erol Amaç bir gece kızları masaya değil de, Fuardaki açıkhava tiyatrosuna çağırdı. Sevinçten deli oldu kızlar. Ama ertesi gün abartılarak bizim pavyondan kadın kaldırdığımızı, kadınları tiyatroya çağırdığımızı, taa Anakara'ya kadar jurnallanmıştı. Genelmüdürlükte bu konu konuşulmuş durmuş.
Açıkhava tiyatrosunun kulis kapısına kocaman bir uyarı ilanı asılmıştı.
"Kulise her ne adla olursa olsun yabancıların girmesi, davet edilmesi iç tüzüğün 76. maddesine göre yasaktır". İmzalı, kaşel duyuru Ankara'dan gelmiş asılmıştı kapıya.Bu işi kimin yaptığını tahmin ediyorduk. Ne yapalım? Biz de temsilden sonra kızlarla birlikte bir çay bahçesine gittik.
İzmir Tiyatrosunda dekor işçisi göçmen Yakuba Usta vardı. Mısır püskülü sarısı saçları, sonra iri maviş gözleri vardı ama kurbağa bakışlıydı. Karısına bizim için " bürek" açtırmış oyun sonrası sıcağı tüterek getirmişti. Erol amaç "bürek" tepsisine el koydu. Çay bahçesinde oturmuş göçmen böreğini yiyorduk ki, kızlardan biri oyun icabı Erol Amaç'ın sobada yaktığı paraları sordu. Gayrı ihtiyari ellerimiz ceplerimize gitti.Aceleyle banknot almamıştık yanımıza.Masada buz gibi bir hava esti o sıcak İzmir gecesinde. Derken hepimizi bir gülme tuttu. Sinirlerimiz bozulmuştu. Adı sanı olan eşşek kadar yedi tane herif sıradan bir pavyonda bir şişe bira içmeye muktedir değildik. Kızlardan biri
"Biz o paraların sahte olduğunu daha siz pavyona girerken anlamıştık."dedi.
Biz yedi sap herif gülmeyi kesip yerin yedi kat dibine bir daha girerken, Zafer Ergin:
"Bal gibi yuttunuz."dedi." Anlasaydınız, açıklar refüze ederdiniz bizi pavyonda. "
Kızlar hemen itiraz ettiler.
"Dünyada yapmazdık, ölümü gör yapmazdık. Çocuklar gibi ne güzel oynuyordunuz paralarla." Bir duygusal an oldu masada. Kızlardan biri pat diye söyledi lafını.
"Para erkeğin elinin kiridir."
Bu sözler burun direklerimizi sızlatmıştı. Fuarın binbir ışığına bakıp iç çekiyorduk çaktırmadan. Kızlardan biri "Bizim mesai saati yaklaştı. Biz gidelim." dedi.Kalktı yürüdüler.Birden kızlardan en sessiz olanı hiç konuşmayanı bize döndü.
"Mutlaka bekleriz" dedi."Biralar benden !"
Fuar'ın sağa sola sürüklenen kalabalığına karışıp kayboldular.